لو هعيط ... فانا هعيط اوى ... بس انا مش هعيط ... عشان حتى العياط مبأش بيريحنى ... و حتى الكتابة ... بقالى كتيير مكتبتش حاجة من جواية بجد لانى مش عايزة افكر... مش عايزة اشوف ولا عايزة احس ولا عايزة اعقل اللى حواليا... عشان متعبش اكترما انا اصلا تعبانة.
ابتلاء الله دائما يكون فيه رحمة ... دايما فى عز الازمة تجيلك رسالة من ربنا تقوللك انا واقف جنبك و معاك و قريب منك و حاسس بيك. حاجة بتديك قوة و تفاؤل فى عز المحنة.
انما النلس فما اقساها ما هقساها ما اقساها... بيوجعوك و انت عامل حسابك ان هما دول مصدر قوتك و ربما سبب فرحتك ... بيوجعوك و وجع قوى على قدر غلو مكانتهم عندك و تواضع مكانتك - ان وجدت - عندهم.
"هتعمل ايه لو قمت يوم و لاقيت اقرب ما ليك فى الدنيا مش حواليك " ... و هو مش حواليك بمحض ارادته و اختياره ... عشان هو شايف ان وجودك فى حياته تماما كعدمه... و ربما عدمه اريح على اية حال
اللى هعمله ... هسكت و هتصدم و مش هستنى حاجة كويسة من حد ... و مش هصدق اى معاملة كويسة ولا هقول على حد طيب...
انا من فترة كنت بقول ان مفيش ناس جديدة هتدخل حياتى ... اللى دخل دخل و خلاص ... المشكلة دلوقتى فى القدام ... هيفضلوا تعبنى كدة لغاية يمتى ؟!!!
No comments:
Post a Comment